Wederom verhuizing, nu in de omgeving van Stuttgart

Vorige maand zijn we van Stuttgart naar Böblingen verhuisd. De reistijd naar het werk is drastisch afgenomen, het is aan de ander kant van het dorp. Op zich zou ik kunnen fietsen, maar tot zo ver is het handig om met de auto te gaan om onderweg nog langs de bouwmarkt of supermarkt te gaan. Het weer is er nog niet naar geweest en ik vraag me af of me Duits ga gedragen en toch maar een fietshelm en reflecterend vest aanschaf, net als de lokalen.

Nu is het nog de regels van dit huis doornemen voor wat betreft de Kehrwoche. We hoopten ervan te zijn, maar de VVE sstemde niet in met een Hausmeisterdienst :( .

Wat overigens niet verteld werd werd is dat je de fabrieksfluit van Daimler Sindelfingen hier kan horen. De eerste ploeg begint om 7 uur en de volgende om 15 uur. Leuk om te weten, maar niet zo nuttig als je er zelf niet werkt.

Voor updates betreft, ik heb het 2019 af laten weten en zal het in 2020 weer oppakken.

Österfeld vs Ostfildern

Ik heb me er vaak over zitten te verbazen dat de plaatsnamen hier erg op elkaar lijken. Af en toe leid dat voor wat verwarring in een gesprek. Afgelopen weekend was het bijna het geval dat we (ik en m'n partner) een kast moesten ophalen en bijna 20 km verkeerd zaten. Het was Ostfildern wat bij ons overkwam als Österfeld, het S-Bahn station waar we dagelijks langs komen.

Gelukkig toch het adres ingevoerd voordat we in de trein stapte, anders hadden we het nooit kunnen vinden. En toch maar met auto gingen, want het OV naar die kant gaat niet zo vaak.

De toekomst van de Duitse bureaucratie?

Deze maand moest ik mijn Parkausweis (parkeervergunning) verlengen bij het Burgersamt. De methode om soepel door de Duitse bureaucratie heen te komen is om te weten wat je nodig hebt en welke documenten je daarvoor nodig hebt. Dus ik stond daar bij de balie met mijn paspoort, kentekenpapieren en de oude Parkausweis. De jongedame bij de balie vroeg naar mijn ID en oude Parkausweis, ging achter de computer zitten en werkte wat en vroeg toen om mijn kentekenpapieren. Ik was vrij verbaasd want dit is vrij on-Duits, normaal zit er een wat oudere dame die eerst alle documenten vraagt, die controleert en alles klopt, dan pas achter de computer gaat zitten om de aanvraag in te voeren. Normaal is dat ook het moment dat je weet dat alles goed zit en dat je je Parkausweis of welk document je nodig had ook daadwerkelijk mee naar huis krijgt. Klaarblijkelijk zijn de jongere medewerkers niet direct bedreven in de bureaucratie.

Koningsdag 2018

Het was voor kantoor, anders was het wel een andere tekst geworden.

Voor Koningsdag dit jaar met een oranje shirt naar het werk gegaan. Op de twee collega's na, die een tijdje in Eindhoven gewerkt hebben, geen reactie gehad van de Duitsers. Wel in de kantine aangewezen door een Nederlandse collega om Koningsdag uit te leggen (en bedankt nog ;) ). Wellicht had het dichterbij de grens meer effect gehad.

Daarnaast is het niet de beste periode om oranje te dragen, met het WK dat eraan komt, komt de rivaliteit ook naar boven.

Oliver Kahn begroet me iedere ochtend op het S-Bahn perron.

Oranje fiets te winnen?

De reclame van Kahn hangt er nu al meer dan 2 weken op ieder S-Bahn station en de actie in de supermarkt zag ik pas afgelopen vrijdag. Iets zegt me dat het een lange zomer gaat worden :) .

Hema in Stuttgart

Twee weken geleden is er een Hema geopend in Stuttgart. De grootste verrassing dat ze daar nu (in april!) chocolade letters verkopen.

Ik gok dat alles wat ze niet in december konden verkopen in Nederland nu in Stuttgart ligt. De rest van het assortiment is wat typisch, vooral eten en buroartikelen, maar dan bijvoorbeeld geen kleding voor volwassenen. Het is toch wat anders dan een Nederlandse Hema. Echter hebben ze drop, dus ze kunnen deze toko openhouden vanwege mijn drop consumptie :) . Ook hebben ze typische Nederlandse koekjes als Kokosmakronen en bokkepootjes (waarom?).

Wat even tijd koste was de realisatie dat de meeste verpakkingen de Engelse of Nederlandse tekst hebben en dat Duits er maar heel klein op staat.

Drie Koningen

Gisteren de laatste verrassing gekregen vwbt de feestdagen hier, Drie Koningen word gezien als een vrije dag. Weliswaar alleen in 3 deelstaten waaronder Baden-Wurtemberg en Beieren. Omdat ik vorig jaar eind januari deze kant op ging is het me niet eerder opgevallen. Op zich ok dat het op een zaterdag viel, na het kerstverlof zou ik in hemelsnaam niet weten wat ik met die extra dag moet doen. Dit heb ik vaker met de dagen hier, vooral degene 10 dagen na Pinksteren is er 1 van waarom.

Jammer genoeg was er zaterdag weinig te doen, alles zit dicht op deze dagen en we hadden nog genoeg te klussen anders was het zoeken naar de eerste plek waar de winkels wel open waren.

Vaihingen viaduct

Als ik met de S-Bahn naar het werk ga dan kom ik lang het Vaihingen viaduct en al een tijd wilde ik erheen vanwege het uitzicht. Vorige week eindelijk de tijd gevonden om bij Osterfeld uit te stappen en richting het viaduct te gaan.

Het uitzicht vanaf het viaduct viel tegen, alleen Kaltental is zichtbaar en net daarachter kun je net iets van Heslach zien. Mijn verwachting was dat minstens Stuttgart Süd zichtbaar zou zijn. Kwestie van de heuvels rond Stuttgart verkeert inschatten.

De locatie geeft wel een mooi voorbeeld van hoe erg de wegen en sporen door elkaar lopen. De S-Bahn en U-Bahn naar Vaihingen lopen hier haaks onder elkaar door en ook de 14 en de doorgaande weg kruisen haaks.

Vanaf daar verder gelopen richting Degerloch en het viel me op de hoogbouw van Mohringen heel ver van de rand afstaat zodat het vanaf het dal in Stuttgart niet zichtbaar is. Dan vraag je je af of er een beleid is om het uitzicht te bepalen en zo ja, wat het beleid dan is.